الگوی علّی ساختار هدف کلاس و تقلب: بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی و خودناتوان سازی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی علّی ساختار هدف کلاس و تقلب، با در نظر گرفتن نقش واسطه ای خودکارآمدی و خودناتوان سازی تحصیلی است. بدین منظور 384 دانش آموز پایه اول و دوم متوسطه با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. آنها به مقیاس ادراک از ساختار کلاس و خودناتوان سازی تحصیلی (میدگلی و همکاران، 2000)، خودکارآمدی تحصیلی (mslq؛ پینتریچ و همکاران، 1991) و پرسشنامه محقق ساخته تقلب تحصیلی پاسخ دادند. برای تحلیل داده های حاصل از این پژوهش از آمار توصیفی و در سطح استنباطی از ماتریس همبستگی، آزمون t برای دو نمونه مستقل و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. آزمون برازش مدل با استفاده از الگوسازی معادلات ساختاری نشان داد که مدل مفروض برازش مناسبی با داده ها دارد. به غیر از متغیر نگرش به تقلب، خودکارآمدی و ساختار هدف تبحری بیشترین تأثیر را بر روی نگرش و رفتار تقلب دارند. همچنین متغیرهای ساختار هدف تبحری، ساختار هدف عملکردی و خودکارآمدی تحصیلی تأثیر معکوسی بر نگرش و رفتار تقلب دارند در حالی که متغیرهای ساختار هدف اجتنابی و خودناتوان سازی تحصیلی تأثیر مستقیمی بر نگرش و رفتار تقلب دارند. همچنین نتایج نشان داد که بین ساختار هدف تبحری، ساختار هدف عملکردی، خودکارآمدی تحصیلی و رفتار تقلب دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بین ساختار هدف اجتنابی، خودناتوان سازی تحصیلی و نگرش تقلب دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد، بدین صورت که ساختار هدف اجتنابی در دختران بیشتر از پسران است و خودناتوان سازی تحصیلی و نگرش تقلب در پسران بیشتر از دختران است. بین ساختار هدف عملکردی، خودکارآمدی تحصیلی، خودناتوان سازی تحصیلی، نگرش و رفتار تقلب دانش-آموزان انتفاعی و غیرانتفاعی تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بین ساختار هدف تبحری و ساختار هدف اجتنابی دانش آموزان مدارس انتفاعی و غیرانتفاعی تفاوت معناداری وجود دارد، بدین صورت که ساختار هدف تبحری و ساختار هدف اجتنابی در مدارس انتفاعی بیشتر از مدارس غیرانتفاعی است.